‘Ολο αυτό το θέμα που έχουμε στην πόλη μας όπου ο καθένας παρκάρει όπου, μα όπου βρει, έχει καταντήσει πραγματικά ΠΟΛΥ κουραστικό. Δεν αρκεί να παρκάρουμε 100 μέτρα πιο κάτω από εκεί που θέλουμε να πάμε. Πρέπει να παρκάρουμε ακριβώς απ’έξω!
Αδιαφορούμε προκλητικά, για το αν παρκάρουμε πάνω στο πεζοδρόμιο, για το αν εμποδίζουμε την κίνηση, αν κάνουμε την ζωή των άλλων πιο δύσκολη, αν κλείνουμε το δρόμο και εμποδίζουμε την διέλευση οχημάτων επειδή παρκάρουμε στην ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ!!! Πραγματικά το τι έχουν δει τα μάτια μας σε αυτή την πόλη δεν περιγράφεται!
Και αν πεις και τίποτα σου λένε με θιγμένο (ή και αγριεμένο) ύφος “ άντε μωρέ πως κάνεις έτσι, 2 λεπτά σταμάτησα να πάρω τσιγάρα”. Ναι μόνο που στο δικό τους χωρόχρονο, το κάθε λεπτό ισοδυναμεί τουλάχιστον με δεκάλεπτο.
Και το πιο εξοργιστικό από όλα πιο είναι???? Να είναι μέσα στο αυτοκίνητο, να βλέπουν ότι προκαλούν κυκλοφοριακό πρόβλημα με το παρκάρισμα τους, να βλέπουν ότι οι οδηγοί κάνουν μανούβρες για να περάσουν (με κίνδυνο να χτυπήσουν και το ίδιο τους το αυτοκίνητο – αλλά δεν βαριέσαι βρε αδερφέ αν το χτυπήσουν θα το πληρώσουν), και κοιτάνε με παροιμιώδη απάθεια και με ηλίθιο βλέμμα του στιλ « α, τι κρίμα δεν μπορείς να περάσεις»!
Με όλο το συμπάθιο, αυτό δεν είναι αδιαφορία, είναι βλακεία. Και δυστυχώς η βλακεία είναι επικίνδυνη...
Εάν έχετε 