Σήμερα θα επεκταθώ σε ένα θέμα που λίγο πολύ όλοι το έχουμε στο άκρο του μυαλού μας... και αυτό ποιό είναι? Διαβάστε λίγο τον παρακάτω διάλογο και λίγο-πολύ κάτι θα σας θυμίσει...
- Έλα ρεε
-Έλαα ρεε που'σαι τι λεει καλα?
-Καλά μωρέ εσύ? Που είσαι τώρα?
-Καλά εγώ εδώ , εσύ?
- Εγώ Αθήνα είμαι , και πώς πάει?
- Καλα μωρέ τα ίδια
- Έγινε ρε θα τα πούμε έλα τσάο

Σας θυμίζει κάτι αυτός ο διάλογος?? Ίσως με κάποιες αλλαγές σας θυμίζει κάτι ?? Αν δεν σας θυμίζει πάντως είστε σε καλό δρόμο (αν και λίγοι θα είστε αυτοί...)
Πρόκειτε για τον κλασικό διάλογο που ακούμε σε κάθε γωνιά της πόλης ανάμεσα σε 2 "χαμένους" ισως πρώην φίλους/γνωστούς που υποκρίνοντε οτι και καλά ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλο..

Γιατι για υποκρισία πρόκειτε... αφού καταρχήν ξέρετε οτι ο μόνος λόγος που θα τα ξαναπείτε είναι γιατι δεν βρήκατε γωνία να στρίψετε αφού τον αντικρίσατε απο μακριά...

Τυχαίο? Δεν νομίζω....είναι κάτι που έχει περάσει στην πόλη μας... είναι "μικρόβιο" και οχι οτι δεν συμβαίνει και αλλού...απλά στην πόλη μας παρα έχει γίνει το κακό...

Η λύση... η όντως τον χαιρετάται και το εννοείτε... και του δείχνετε την συμπάθεια σας καλώντας τον στο τραπέζι σας η να βρεθείτε συγκεκριμένη ώρα/μέρα (και όχι τυχαία) η αφήστε το καλύτερα...

Φυσικά αυτό το φαινόμενο μας ενοχλεί και αργότερα θα το συζητήσουμε εκτενέστερα...δίνοντας και άλλες διαστάσεις στο θέμα που ίσως να μην έχετε σκεφτεί...

Μην μας στείλετε πάντως οτι δεν το έχετε ζήσει αυτό...γιατι δεν σας πιστεύουμε..