Υπάρχει ελπίδα;

Στη δίνη της γενικότερης κρίσης, ο Δήμος μας σε μια δύσκολη συγκυρία λόγω και του Καλλικράτη, αναζητά πρόσωπα που να μπορέσουν να πάρουν τις τύχες του στα χέρια τους.
Πολλά όσα ακούγονται και τρία πρόσωπα φαίνεται να διεκδικούν μέχρι στιγμής τον δημαρχιακό θώκο. Οι μέχρι σήμερα δήμαρχοι Αγίου Νικολάου, Νεαπόλεως και ο Βασίλης Χατζηδάκης....






Ο μεν πρώτος έχει αποδείξει με την πορεία του την αδυναμία να ενώσει, αλλά και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα προβλήματα. Προσωπικά τον θεωρώ επικίνδυνο για τον Δήμο.
Φέτος μάλιστα φόρεσε και υπερκομματικό προσωπείο, ενώ παρασκηνιακά ασκήθηκαν έντονες πιέσεις να υποστηριχθεί ξανά από το ΠΑΣΟΚ.
Βρήκε και πρόθυμους υποστηρικτές στον χώρο που μέχρι πρότινος μιλούσε απαξιωτικά για αυτόν και τα στελέχη του, με τις κακές γλώσσες να μιλούν για συμφωνίες κάτω από το τραπέζι. Όμως κάποιες άλλες, λένε πως τους δουλεύει για να ασκήσει πίεση στο ΠΑΣΟΚ να τον στηρίξει ξανά.
Σε αυτή τη λυκοφιλία, φαίνεται να έχει συμβάλει και η αδυναμία της Νέας Δημοκρατίας να προτείνει υποψήφιο δήμαρχο από τον χώρο της, ως αποτέλεσμα προφανώς άλλων προβλημάτων.
Πάντως, η πιθανότητα να επα εκλεγεί ο ίδιος δήμαρχος Αγίου Νικολάου, θα ήταν σίγουρη καταδίκη για τον Δήμο μας.
Από την άλλη, ο δήμαρχος Νεαπόλεως, αν και ως πρόσωπο μου είναι συμπαθές δεν φαίνεται να μπορεί να ανταποκριθεί στο μέγεθος του νέου Δήμου. Ούτε την εμπειρία διαθέτει, αφού δεν μπορεί να θεωρηθεί η Νεάπολη τουριστικός Δήμος, αλλά ούτε και η κομματική του επιβολή, δίνει τη δυνατότητα να συνθέσει ένα πολυσυλλεκτικό ψηφοδέλτιο που να μπορεί να ενώσει πρόσωπα από διαφορετικές αφετηρίες, με ικανότητες και διάθεση συνεργασίας που θα κάνουν τις αναγκαίες υπερβάσεις με γνώμονα το συμφέρον του Δήμου και μόνο.
Το τρίτο πρόσωπο ο Βασίλης Χατζηδάκης στηριζόμενος από το ΚΚΕ, είναι νέος, με όρεξη για προσφορά, που όμως δεν μπορεί να απαγκιστρωθεί από την πρακτική του χώρου του και για το λόγο αυτό δεν μπορεί να αγγίξει αξιόλογα ποσοστά.
Υπάρχουν φυσικά και άλλα πρόσωπα που θα μπορούσαν να ηγηθούν ψηφοδελτίων, αλλά προς το παρόν δείχνουν να είναι παρατηρητές διστάζοντας να κάνουν το βήμα ή έχουν συμβιβαστεί. Όμως, αν όχι τώρα τότε πότε;
Τώρα στα δύσκολα πρέπει οι ικανότεροι να δώσουν το παρόν. Τώρα που ο νέος Δήμος θα αντιμετωπίσει ακόμα δυσκολότερες προκλήσεις από αυτές με τον Καποδίστρια.
Δυστυχώς, φαίνεται να είναι δύσκολο να αποτινάξουν τον κομματικό ζυγό.Πρόσωπα που μπορεί να γκρινιάζουν, αλλά αποδεικνύονται άτολμα να πάνε κόντρα στο οποιοδήποτε κομματικό κατεστημένο. Μερικά τηλεφωνήματα, ραντεβού ή ανταλλάγματα, αρκούν για να μερέψουν τα θηρία…
Μπορεί βεβαίως αυτή η στάση να τους ωφελεί προσωπικά, αλλά βλάπτει το σύνολο.
Πρέπει παράλληλα και οι πολίτες να απαγκιστρωθούν από την λογική των κομματικών επιβολών.
Αλλωστε, αν το κόμμα ξέρει «το καλό μας», τότε δεν χρειάζεται να γίνονται και εκλογές. Θα αρκεί το πρώτο κόμμα στην κάθε περιοχή, να διορίζει τον Δήμαρχο. Κάτι τέτοιο δηλαδή που σε μεγάλο βαθμό συμβαίνει και σήμερα.
Αν λοιπόν οι πολίτες είναι ευχαριστημένοι από αυτή την πρακτική και τα αποτελέσματα της, δεν έχουν παρά να πάνε σαν τα πρόβατα και να ψηφίσουν καθ’ υπόδειξη την κάθε επιλογή. Οσο άχρωμη, άοσμη ή και επικίνδυνη αυτή μπορεί να είναι.
Και βεβαίως, μπορούν αυτοί που έχουν τη δυνατότητα να κάνουν τη διαφορά, να συμβιβαστούν και σαν καλά παιδάκια να συμμετάσχουν στο ψηφοδέλτιο που θα τους υποδείξουν.
Είναι τέλος και ο δρόμος της ευθύνης, που μπορούν να ακολουθήσουν κρινόμενοι και κρίνοντες.
Υπάρχει ελπίδα; Λέω πως ναι. Αν αρχίσουμε σιγά-σιγά να πράττουμε όλοι κατά συνείδηση. Οι μέρες είναι μετρημένες. Αν κάτι νέο ξεκινήσει τώρα είναι η ώρα του, διαφορετικά θα είναι αργά.
Νομίζω πως και οι πολίτες δεν βλέπουν με καλό μάτι την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και έχουν την ελπίδα πως κάτι άλλο θα υπάρξει και δείχνουν πρόθυμοι να το στηρίξουν αν είναι ειλικρινές.
Εύχομαι λοιπόν κάτι νέο να γεννηθεί, και μαζί του η ελπίδα πως ο τόπος μας δεν θα μπει σε νέες περιπέτειες…

1 Σχόλιο
  1. Ανώνυμος Says:

    Πραγματικά ότι καλύτερο έχω διαβάσει τις τελευταίες μέρες , καθώς απεικονίζει πλήρως την πραγματικότητα και τον σφυγμό των ημερών. Θα έλεγε κανείς ότι παρά την αισιόδοξη νότα κατά τον επίλογο του μηνύματος , δύσκολα ξεφεύγει απτό βαρύ απαισιόδοξο κλίμα κάνοντας μας να σκεφτούμε το πολύ απλό "Που βαδίζουμε κύριοι;;". Το μοναδικό πράγμα που με κάνει να βλέπω λίγο πιο ευχάριστα τις καταστάσεις είναι ότι βλέπω έντονη τον προβληματισμό του κόσμου από τα blogs μέχρι τις καφετέριες.

Δημοσίευση σχολίου

abcs