Ακτιβισμός σημαίνει δρω για κάτι. Αφήνω τα λόγια και πιάνω πρακτική δουλειά. Και δεν χρειάζεται να τεκμηριώσω θεωρητικά τη δράση μου, εφόσον έχει καλά αποτελέσματα. Αυτό λένε τα λεξικά.

Το υπενθυμίζω, διότι οι εκατοντάδες σελίδες με υπογραφές στο Facebook για το ένα ή το άλλο δεν είναι ακτιβισμός. Είναι ευχές και μίρλα. Όχι λιγότερο αδιέξοδες και άχρηστες από τις υπο- γραφές που μαζεύουν στον δρόμο για διάφορα θέματα - από τη διαμαρτυρία για τον φυλακισμένο σύντροφο τάδε, μέχρι τα 3.000.000 υπογραφές γραϊδίων για τις ταυτότητες (best seller).


Ακόμα και τώρα που μιλάμε, υπάρχει στα Προπύλαια ένα καλύβι από χαρτόνι και κάποιος μαζεύει υπογραφές. Χιλιάδες υπογραφές. Που κάπου θα αποσταλούν - κατευθείαν στον κάλαθο.

Δεν λέω ότι τα λόγια είναι άχρηστα (μερικά είναι πιο χρήσιμα από τον ακτιβισμό, διότι ο καρπός τους, μακροχρόνια, είναι πιο σπουδαίος και πιο διαρκής). Λέω ότι δεν είναι ακτιβισμός. Και υπενθυμίζω ότι οι υπογραφές και τα κλικ στις σελίδες διαμαρτυρίας του Facebook δεν είναι καν λόγια - είναι μια κίνηση πολιτικού αυνανισμού που καθησυχάζει τους φλώρους ότι έκαναν το καθήκον τους και δεν αλλάζει ποτέ τίποτα.

Ακόμα και το δοξολογημένο αγαθό της διαδήλωσης ΔΕΝ είναι ακτιβισμός - είναι διαμαρτυρία. Που, δυστυχώς, κατέληξε να είναι μια διαμαρτυρία άκαρπη. Απ' όσο θυμάμαι, τις τελευταίες δεκαετίες ΚΑΝΕΝΑ αίτημα διαδήλωσης δεν ικανοποιήθηκε. Το στυγνό κράτος αφήνει τα αρνάκια του να εκτονωθούν (χάνοντας μεροκάματα) και τελικά κάνει αυτό που από την αρχή ήθελε. Φωνή λαού, καλέστε αργότερα.

Συνεπώς, εκτιμώ όσους είναι όντως ακτιβιστές. Στα μικρά ή στα μεγάλα. Καθαρίζουν ρέματα, δρόμους, φυτεύουν δέντρα, μοιράζουν ρούχα, κάνουν ένα γκαράζ πάρκο. Αυτούς που, όπως λέει το λεξικό, «θεωρούν την αλήθεια ζήτημα ζωής και δράσης παρά ζήτημα νόησης» και δεν πολυδίνουν σημασία στη θεωρητική θεμελίωση κάθε δραστηριότητας, γιατί τους ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, όχι οι ερμηνείες του αποτελέσματος. Και τους ενδιαφέρει η τροποποίηση της θλιβερής καθημερινότητας - όχι η ιδεαλιστική επίκληση μιας «σαρωτικής επανάστασης» με τσιτάτα πιο νεκρά κι από τη μούμια του Λένιν.

Και, βεβαίως, περιφρονώ όσους, αραχτοί στα γαλάζια παχνιά τους, με τον κώλο να από την πολλή καθιστή κριτική ή τους περιπάτους διαμαρτυρίας, τους κατακρίνουν. Ας λερώσουν κι αυτοί λίγο τα κρινοδάχτυλά τους, τα φλογερά από το πολύ κρούσιμο των πλήκτρων. Είμαστε το σύνολο των πράξεών μας - όχι το σύνολο των διαμαρτυριών μας.

Άξιος να κρίνει τους atenistas είναι όποιος έχει πράξει κάτι ελάχιστα χρησιμότερο από αυτούς. Τα εκατομμύρια από καθιστούς διαμαρτυρόμενους του ίντερνετ δεν πιάνουν δυάρα τσακιστή μπροστά στα παιδιά που παίζουν στο Πάρκο Ναυαρίνου.

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος


(ευχαριστούμε τους Merabellistas που μας έστειλαν το κείμενο)