Με δόξα και τιμή βροντοφωνάζουμε ότι είμαστε κρητικοί. Περηφανευόμαστε για την φιλοξενία μας, την γενναιότητα μας, την ντομπροσύνη και την τόλμη μας. Αυτά όμως ήταν δυστυχώς χαρακτηριστικά των παππούδων μας. Εμείς σαν να την έχουμε χάσει λίγο την μπάλα. Όπου πέφτουν ξαφνικά πολλά λεφτά περίεργα πράγματα γίνονται. Οι καταστάσεις και οι άνθρωποι εκφυλίζονται. Και στην Κρήτη (και ιδιαίτερα στην περιοχή μας) έπεσαν ξαφνικά μαζεμένα πολλά λεφτά. Και την κατέστρεψαν.

Ο νεοπλουτισμός είναι κακό πράγμα. Πολύ κακό. Αντί να κοιτάζουμε όλοι για το καλό του τόπου μας, να προσπαθούμε όλοι μαζί να τον αναδείξουμε και να τον προστατέψουμε, κοιτάζουμε να βγάλουμε ο ένας το μάτι του άλλου. Οι βραχασιώτες τα έχουν βάλει με τους νεαπολίτες και τούμπαλιν, όλοι τα έχουν βάλει  με τους αγιονικολιώτες, οι αγιονικολιώτες ούτε που ξέρουν με ποιους τα έχουν και πάει λέγοντας. Πολλά συγχαρητήρια!  Έτσι θα προκόψουμε!

Όλη αυτή  η κατάσταση θυμίζει το ανέκδοτο με το γάιδαρο. Ήταν λέει 2 γείτονες γεωργοί.  Ο ένας είχε ένα γάιδαρο που τον βοηθούσε στις αγροτικές δουλειές με αποτέλεσμα να πηγαίνει πολύ καλά οικονομικά. Ο γείτονας του που δεν είχε κάποιο ζώο να τον βοηθάει  παρακαλούσε τον Θεό να τον βοηθήσει. Εμφανίζεται λοιπόν ο Θεός και του λέει: "Ωραία, λοιπόν θα σε βοηθήσω. Θες να σου δώσω και εσένα ένα γάιδαρο? " Και απαντάει ο γεωργός "Όχι, θέλω να ψοφίσει ο γαίδαρος του γείτονα"!

Αυτοί είμαστε λοιπόν! Με τις υγείες μας!

Υ.Γ. Πριν λίγες μέρες συμπληρώθηκαν 31 χρόνια από την μέρα που έφυγε από κοντά μας ο άνθρωπος που τραγούδισε καλύτερα από κάθε άλλο την αληθινή ψυχή της Κρήτης. Ακούστε τον Νίκο Ξυλούρη να τραγουδάει ένα από τα γνωστότερα ριζίτικα μπας και θυμηθούμε την πραγματική μας ταυτότητα.